نا-درجایی | بهار صمدی

اثر حاضر، یک چیدمان  ویدیو است که بخشی از پروژه‌ای بزرگتر به نام نا-درجایی، که شامل مدیاهای مختلفی است و در رابطه با یک فیلم تجربی به همین نام ساخته شده است. بهار صمدی برای دسترسی محدود هشت، چیدمانی ۴ کاناله را از این مجموعه باز نمایش می‌دهد. او می‌نویسد

دری که باز می‌شود. بخش بزرگی از متریال کار را آرشیو تصویری و صوتی دیگران تشکیل داده است. هر آنچه که قابلیت تصویربرداری، دوباره و چند باره تصویربرداری، اسکن، صدابرداری، دانلود و … داشته باشد، می‌تواند بخشی از کار باشد. این تصاویر می‌توانند‏، فیلم‌های آماتور هشت میلیمتری یافته شده، تصاویر موجود در هارد دیسک کسی که به طریقی در دسترس قرار گرفته شده و یا ویدیوهای دانلود شده از فضای مجازی باشند. هر دوربینی و هر دستگاه بازنمایی تصویری، ابزار کار می‌تواند باشد. هیچ محدودیتی وجود ندارد. عبور از ماشین‌ها پیک نردبان. تنها طی مونتاژ است که کارشروع می‌شود؛ شکل می‌گیرد و تمام می‌شود. هیچ ساختار و نوشته‌ی از قبل فکر شده ای وجود ندارد. این خود تصاویر هستند که با آنچه می‌نمایانند و یا مستقل از محتوای خود در آنچه نمی‌نمایانند، موقعیت‌های بروز خود را می‌سازند. لزوم تکرار خود را و یا نشانه ای از خود را در هیاتی دیگر تحمیل می‌کنند. این تکرار، یک تصویر عادی را به امری راز آلود تبدیل می‌کند. تصاویر با هم گفتگو می‌کنند و در رقابت برای تصویر کلیدی بودن تلاش می‌کنند. یک تصویر، تصویر دیگر را به کنار خود می‌خواند؛ از آن عبور می‌کند و به سمت آن بر می‌گردد. دیگریِ خود را، چه در شباهت، چه در تفاوت می‌یابد؛ معرفی‌اش می‌کند، تصاحبش می‌کند، رهایش می‌کند و یا جایگزین خود می‌کند. ردیفی از آسیاب‌های بادی تصاویر، خود، شخصیت‌های اصلی هستند. تصویر درخت، برابر با درخت در فیلم نیست. تصویر درخت، تصویری است که درختی در آن است اینجا‎، مجلس رقص تصاویر است.