ظاهراً که آنجاست

آثار این مجموعه به جستجوگری فرای ظواهر زندگی روزمره می‌پردازند و  برای ثبت جهان آن‌گونه که هستند، انگیزه‌ای مشاهده گرانه دارند. این‌گونه، رابطه‌ی ما با مناظری را که در آن‌ ساکنیم و با اعمال تسلطی  مستقیم به دیگر نیروها، بازیگران و مواجهات احتمالی از آن عبور می‌کنیم، دگرگون می‌کنند. این آثار، به‌عنوان تجربیاتی در هر دو حوزه‌ی ساخت تعاملی و تماشای جمعی، سینما  را همچون محلی می‌بینند که توأمان مکانی برای دورهم جمع شدن و درعین‌حال افتراق بدن‌ها، صداها و حرف‌های در حال حرکت است.