تماشاچیان

همان‌طور که جریان تصاویر_ اغلب چهره‌‌ی سیاه‌وسفید انسان‌ها_ پیش می‌رود، به یاد تصاویر نخستی‌ها می‌افتید و این با تفکراتی درباره‌ی تکامل و تعادل میان وجوه عقلانی و حیوانی سرشت بشر پیوند می‌خورد. این فیلم شامل هفتادوچهار تصویر است که خود کارگردان آن‌ها را «moving stills» می‌نامد. تصاویر، اکثراً یک دقیقه روی صفحه‌نمایش می‌مانند. هویت چهره‌ها هرگز گفته نمی‌شود.
همان‌طور که به این افراد خیره شده‌اید_ از همه‌ی سنین، نژادها و گونه‌ها، مرد و زن_ متوجه تفاوت چشمگیر بین هر چهره با چهره‌ی دیگر خواهید شد. هر انسان یک جهان قائم‌به‌ذات کوچک است، با حال و هوای احساسی و جسمانی متمایز.
همچنین متوجه می‌شوید چیزی به نام چهره‌ی بی‌حالت وجود ندارد: این کلیشه که چشم‌ها دریچه‌ی روح هستند حقیقت دارد. هر جفت چشم یک تاریخچه‌ی شخصی کامل را منتقل می‌کند. حتی در چشمان کودکان، نوعی حیله‌گری و پرخاشگری حیوانی بدوی را حس می‌کنید.
عنوان فیلم «بازدیدکنندگان» به این معناست که بیگانگان (aliens) سوژه‌ی فیلم هستند. اگر چنین باشد، آیا ممکن است آن‌ها خود ما باشیم؟ حکمرانان سیاره و غارتگران آن؟ البته همه‌ی ما، با اقامت کوتاهی در این سیاره داریم، به معنای تحت‌اللفظی کلمه بازدیدکننده هستیم. در توصیف این فیلم می‌توان گفت: مبهوت‌کننده.