«من» همیشه در حال تغییر است؛ اما هیچ‌گاه به « تو» بدل نمی‌شود، یک چیدمان اجرا به صورت در جریان است که مهدی شیری آن را برای هشتمین دوره‌ی دسترسی محدود در پروژه‌های آران ارایه کرد.
درباره‌ی پروژه
بعد از مجموعه‌ی نقاشی «زندگی» در کنار انیمیشنی با نام «طبیعت بیجان»، دغدغه‌ی همراهی نقاشی با انیمیشن و بعد‌تر همراهی آن با ویدیو در کارهایم شکل گرفت. در این فیلم سعی داشتم موضوعی را که اساساً روایت پذیر نیست و جسمی ساکن است، به حرکت درآورم و به بهانه‌ی آن از خودم و زندگی‌ام چیزی را روایت کنم. این مواجهه با تصویر متحرک و روایت با کار «گاوبازی با اسبان» ادامه پیدا کرد. گاوبازی بازتعریفی از یکی از کارهای پیکاسو است. این مجموعه را به گالری بردم و قسمت‌های از نمایش آن را ضبط کردم. و در آخر با تدوین آنها این نسخه ویدیویی این بازتعریف را ساختم. برای پیش بردن این هدف بخش استوری برد را از ساخت فیلم حذف کردم. موضوعات مورد استفاده‌ی نقاشان و فراتر از آن رفتار نقاش ازجمله ایستادن پای بوم نقاشی را به این فرایند اضافه کردم. در حال حاضر در ادامه‌ی این مسیر، فیلمی با محوریت پرتره در دست ساخت دارم. با به تصویر کشیدن پرتره در قالب سینما (انیمیشن) سعی می‌کنم آن را به روایت کردن یک زندگی بکشانم. چند نفر از نزدیک‌ترین دوستان و خانواده مقابل دوربین انیمیشنی من قرار می‌گیرند. محل زندگی‌شان، کارهای روزمره‌شان، و گاهی صحبت‌هایشان را بدون دخل و تصرف بازسازی می‌کنم.
رویه
یک: طراحی با زغال روی مقوای ثابت‌شده روی دیوار. سه‌پایه و دوربین تنظیم‌شده مقابل مقوا. بعد از هر طراحی یک عکس از تصویر گرفته می‌شود. طراحی پاک‌شده و فریم بعدی طراحی می‌شود و دوباره یک عکس از فریم طراحی‌شده، پاک کردن طراحی و ادامه روند تا انتهای یک پلان. در انتهای هر پلان یک طراحی باقی می‌ماند که وضعیتی ویژه دارد چراکه هم به ساخت انیمیشن کمک کرده و درعین‌حال انیمیشن موجب به ساخته‌وپرداخته شدن یک اثر طراحی مستقل خدمت کرده است.
سه عامل باعث کات خوردن یک پلان به پلان بعد می‌شود
روایت داستان –
رسیدن به فرم طراحی کامل که در نظر دارم –
کاهش مقاومت مقوا در برابر پاک شدن‌های مکرر و نبود امکان طراحی‌های دوباره بر روی آن –
دو: مشابه با قسمت قبلیُ با این تفاوت که به‌جای مقوا، بوم و به‌جای زغال از رنگ‌روغن یا اکرلیک استفاده می‌شود
سه: فیلم‌برداری