The Physical Limits

Saturday 27 Feb & Wednesday 2 March, 2016. 1-6 PM

Aaran Gallery, room 1

Co-curated by: Sanaz Mazinani and Marc Mayer

What are the physical and psychological limitations of the body? From daily, domestic routines to the pressures of conforming to societal norms, the artists in this program consider the resiliency of the human body by challenging and abstracting its depiction and form.
Saraf explores the representations of the feminine form in Fold. Focusing on the everyday motions of folding laundry, she shows us the beauty and the choreography of the body within a domestic space. In Breaking Bread and Green Washing, Chapple comments on the gluttony and overuse of the resources that surround us and how the body functions as the nexus point for our consumption. Barber endeavors to break down the body/mind divide through endurance performances that force a metaphysical consideration on the body and its boundaries. Finally, GIRL’s (Chitra Ganesh + Simone Leigh) haunting video My dreams, my works must wait till after hell… questions the classical art-historical presentation of the nude by featuring the black body and denying the visibility of the subject’s physical attributes. Instead the aural and psychological experience is amplified through the physical power of the breath.
1.Surabhi Saraf
Fold, 2009 (7 mins)

2.Boo Chapple
Breaking Bread, 2009 (5 mins)
Green Washing, 2007 (2:17 mins)

3.Jeremiah Barber
Nonexistent, Come to Me, 2010 (3:44 mins)
Telluric… Telluric… Telluric …, 2015 (5:14 mins)
Dreamburn, 2012 (7:30 mins)
In Extremis (with Ingrid Rojas Contreras), 2008 (10:17 mins)

4.GIRL (Chitra Ganesh + Simone Leigh)
My dreams, my works must wait till after hell…, 2011 (7:14 mins)

محدودیت های فیزیکی
به انتخاب ساناز مزینانی و مارک می یر
زمان کل اجرای برنامه : ۵۰ دقیقه

محدودیت‌های فیزیکی و روانشناسانه‌ی بدن انسان کدام هستند؟ از جریان‌های داخلی روزمره‌ی انسان گرفته تا فشار رویاروئی با هنجار‌های اجتماعی، در این برنامه هنرمند حالت ارتجاعی بدن انسان را توسط به‌ چالش‌ کشیدن و انتزاع در نقش‌کردن و قالب آن در نظر می‌گیرد.
صراف در مجموعه ی فولد به اکتشاف در ارائه‌ی قالب زنانه می‌پردازد. با تمرکز بر روی حرکت‌های هر روزه‌ی تا‌ کردن لباس‌های شسته‌شده، او زیبائی و رقص‌آرائی جسم انسان را در فضای خانگی به تصویر می‌کشد. در نان‌شکسته و شستشوی‌سبز، او توضیحی بر شکم‌پرستی و استفاده‌ی‌ مفرط از منابع دور و برمان اضافه‌ می‌نماید و اینکه بدن‌مان چگونه به عنوان نقطه‌ی اتصالی با میزان مصرف‌مان رفتار می‌نماید. باربر تلاش می‌کند تا کارکرد‌های تقسیم‌بندی بدن/ذهن را از طریق نمایش پایداری که ملاحظات ما‌ورا‌طبیعی و مرز‌های آن را  به زور بشکند. در نهایت، ویدیوی فراموش‌ نشدنی چیترا گانش و سیمون لایف با عنوان «رویا‌های‌من، اثارم می‌بایست تا بعد از دوزخ منتظر باشند…» بازنمایی های کلاسیک تاریخ-‌هنری را از بدن با پرهیز ویژه شان از نمایش بدن‌های سیاه‌پوستان و انکارپدیداری ویژگیهای فیزیکی سوژه، زیر سئوال می‌برد. در مقابل تجربیات صوتی و روانشناسانه توسط بار فیزیکی نفس کشیدن تقویت می‌شوند.

١-سورابى صراف
تا كردن، ١٣٨٩ (٧ دقيقه)

٢- بو شاپل
نان شكستن، ١٣٨٩ (٥ دقيقه)

٣- جرميا باربر
معدوم، بيا پيش من، ١٣٩٠ (٣:٤٤ دقيقه)
زمينى… زمينى… زمينى…، ١٣٩٤ (٥:١٤ دقيقه)
سوختن رویایی،١٣٩٢ (٧:٣٠دقيقه)
در آخرين مرحله (با اينگريد روژاس كونترراس)، ١٣٨٨ (١٠:١٧ دقيقه)

٤- دختر(چيترا گانش + سيمون لى)
روياهايم، آثارم بايد تا بعد از جهنم منتظر بمانند …، ١٣٩١ (٧:١٤ دقيقه)