روز سوم

20 فروردین 1396

گالری آران

۵ تا ۷

هنر، شهر و امر سیاسی

به انتخاب پوریا جهانشاد

برای نمایش بخش مستند جشنواره دسترسی محدود، پوریا جهانشاد در مجموعه‌ی «هنر، شهر و امر سیاسی» سه فیلم مستند انتخاب کرده که نه تنها مستندهایی شهری هستند بلکه مستندهایی‌اند که به شهر چونان فضایی می‌نگرند که محل تعامل و تقابل نیروهای مختلف است. از این رو شهری که در این سه فیلم تصویر می‌شود، شهری است در پیوند با امر سیاسی؛ شهری که در آن هنر با زندگی روزمره و زندگی روزمره با هنر پیوند خورده است تا به قول «هانری لوفو»، هنر به کنشی رهایی بخش تبدیل شود. این سه فیلم، خرده فرهنگ‌هایی را تصویر می‌کنند که انکارشان توسط گفتمان رسمی نتوانسته مانع تلاش آن‌ها برای بازپس‌گیری حقی شود، که شهروندان به شهر دارند. حق به شهر(Right to the city)، حقی فراموش شده اما در عین حال انکارناپذیر است که به واسطه هنر امکان احیا دارد و این فیلم‌ها تصویرگر تلاش هنر و هنرمندان، برای اخلال در نظم نمادین حاکم بر شهر و احیا این حق فراموش شده است.

پالیز خوشدل، زینب تبریزی | سلاطین خیابان‌ها | 1389
ماهان خمامی پور | روی زیرزمین | 1392
زینب تبریزی | والسی برای تهران | 1395

ساعت 7 عصر

گفتگو با کیوریتور و کار گردانان

عمارت رو به رو

۲ تا ۹

بدون عنوان، یک مجموعه انیمیشن

به انتخاب پویا عباسیان

بدون عنوان، منتخبی از انیمیشن‌های روایی کوتاه، از نسل جدید کارگردانان انیمیشن فرانسوی و کانادایی است. نکته‌ی مشترک که در این انتخاب‌ها دیده می‌شود تصاویری‌ست رویا مانند، که در آن‌ها زمان و خاطره همواره نقش کلیدی بازی می‌کنند، استعاره‌های شاخص با یکدیگر ترکیب می‌شوند، معناها تغییر می‌یابند و زمان گذشته و حال به هم می‌آمیزند.

یک بعدازظهر انیمیشنی

دسترسی محدود هفت، طبق سنت دوره‌های گذشته یک بعدازظهر را به انیمیشن اختصاص می‌دهد. مجموعه‌ی پیش‌رو صحنه‌ی حال حاضر انیمیشن ایران را نمایندگی نمی‌کند و تنها برشی را از آثار هنرمندانی را شامل می‌شود، که به فراخوان یک جشنواره تصویر متحرک، صدا و اجرا پاسخ داده‌اند. این مجموعه همیشه پر از غافلگیری است ونام‌های تازه همین ماجرا کنجکاوی ما را برمی‌انگیزد.

پروژه‌های نیومدیا

۴ تا ۷

مجمع دسترسی محدود

مجمع دسترسی محدود چون دوره‌های قبل ترکیبی از آثار تازه رسیده و آثار آرشیوی خواهد بود، این برنامه از ‌سال هشتاد و هشت، همواره در قسمت اصلی جشنواره، با عناوینی چون «جزایر سرگردانی» و «مجمع‌الجزایر» به نمایش در می‌آمده است، «مجمع دسترسی محدود» در تلاش است سکویی سیار باشد با تمرکز بر کار دیدنِ جمعی و تبادل ایده. با گذشت هشت سال در جایی که شرایط اجتماعی و آموزشی، بیش از پیش به رفتار فردی ارج می‌نهاده است و صحنه‌ی هنری و فاصله‌های جغرافیایی همواره ما را به جزیره جزیره شدن سوق می‌دهد، همچنان نیاز گردهمایی بینا‌رشته‌ای از این دست احساس می‌شود، مجمع دسترسی محدود از امسال به صورت بین‌الملی برگزار می‌شود.